دلنوشته

حاج قاسم عزیزم! میخوام از تو بگویم، از خودگذشتی هایت، از رشادت هایت! قلمم خشک و زبانم لال است!. ای قوت قلب ما! چقدر دلم میخواهد که شمارا از نزدیک ببیینم، از شما بپرسم که چگونه اینگونه دلاورانه زیستی؟! که همه را برای ما خواستی وبرای خود هیج نخواستی! میخوام بپرسم! میخوام بدانم! در مکتب کدام معلم پرورش یافتی که اینگونه برایمان معلم شده ای؟! وای بر کور دلانی که فکر می کردند با شهادت، تُ تمام می شوی... اما خیال باطلی بود، چرا که شهادت تُ تنهاجرقه ای برای جوشیدن قلب های کوچک شاگردانت بود، شاگردان نوجوانی، که تاخبر شهادتت را شنیدند، قسم یاد کردند که انتقام سختی بگیرند حال شاگردانت دانشجو معلمانی شده اند! با مکتبی که در قلب هایشان وخونی که درقلم هایشان به یادگار گذاشته ای! حاج قاسم ها تربیت خواهند کرد... کاری از دانشجو معلم فاطمه صداقت